Werken

Bas: “Als kind op zondag in de kerk moest ik lange preken ondergaan.
Waar zo'n preek over ging wist ik niet. Wel dat die preek, aan de ernstige gezichten om me heen te zien, over gewichtige woorden ging.
Om de duur van de tijd door te komen, ging ik meestal van alles tellen.
Tellen om grip te hebben op die zeeën van tijd, waar ik blijkbaar steeds doorheen moest zien te komen. Ik kon de stenen in de muur achter de dominee tellen, of de latjes in het houten dakwerk.
Als ik klaar was met tellen begon ik weer opnieuw.”

Die herhalingen, die ongetwijfeld ook terugkwamen in het steeds opnieuw lezen van bijbelpassages, vormen een terugkerend element in zijn werk.
Het is misschien ook niet vreemd dat veel van zijn werken ons een tent tonen, een stille schuilplaats. Anderen zouden er misschien ook een woordeloos boek in kunnen herkennen. Omdat de randen van het werk open blijven en er een duidelijke tent- of boekvorm ontstaat is het werk nooit volledig abstract. 

 Technisch gaat Bas ook te werk volgens een methodisch stramien: hij begint aan de buitenkant en werkt langzaam naar binnen toe, laag voor laag.
Door de steeds dikkere, plastische verflagen komt het schilderij de driedimensionale ruimte in.
Pas als Bas niet meer verder kan schilderen is het werk compleet.
Dat repeterende zit hem wellicht ook in het steeds opnieuw terugkeren naar het doek, soms werkt hij langer dan een jaar aan een werk.